Wie ben ik? Edith als Edith en/of Edith als professional. Het zou als één moet voelen en toch lijken ze niet altijd verenigbaar. Gevalletje dubbele pet.
Tegen het einde van een gezellige lunch ontstaat een gesprek aan de keukentafel met meerdere vrouwen waarvan één gaat scheiden. Het gesprek dat ik gade sla is goedbedoeld maar naar mijn idee krijgt de dame in kwestie vooral te horen wat ze allemaal (nog meer) zou moeten doen. En wat ze beter zou kunnen doen. Haar reactie is, natuurlijk, afweren. Zich verdedigen.
Wat ervaart zij? Waar heeft ze eigenlijk behoefte aan? Ik had het kunnen vragen.....
Ondertussen overdacht ik de situatie, meende dat ik haar wél zou kunnen bereiken dus ik dacht: 'ik ga haar op mijn manier proberen helpen haar doelen te bereiken'. Dus ik zette 'Edith de professional' in. Daar ging ik: analyseren, vinger op de zere plek leggen, vragen stellen, confronteren met de (in)effectiviteit van eigen gedrag, wat theorie uitleggen, het hebben over paralelle processen (hetgeen dat in het hier en nu plaatsvindt, is vaak ook representatief voor hetgeen dat daar en dan heeft plaats gevonden) etc. .........allemaal goedbedoeld maar zo kwam het helaas niet over. Ik had al geconstateerd dat het thema 'niet goed genoeg zijn', aanwezig was en ook haar beschermende 'harnas' had ze logischerwijs aan.
Enfin, ze hoorde vooral wat er allemaal (nog meer) niet goed was aan haar. En het bracht haar in verwarring. Niet handig in een periode in haar leven die al verwarrend genoeg is. En zeker niet mijn bedoeling. De dame in kwestie ging niet echt goed de deur uit en ik ook niet. Dagen later zat het me nog steeds niet lekker.
Waar ging het mis? Op meerdere fronten maar voornamelijk in de contractering. Of beter gezegd; in het ontbreken daarvan.
Dus dat wat in trainingen altijd helder gekaderd wordt, expliciet, ontbrak compleet. In hoeverre kan ik professioneel als vriendin zijn tijdens een gezellige lunch waarin we natuurlijk in het geheel niet zijn ingegaan binnen welke kaders we met elkaar het gesprek zouden aangaan. Behoefte? Coachvraag? Leerdoel? Wanneer tevreden? Impact? Mijn rol? Rol van de anderen? Hoe e.e.a. aan te vliegen? Binnen welke tijdspanne? Om zo maar eens wat te noemen. Niets van dat al.
Ik heb haar vandaag mijn intentie nogmaals laten weten en sorry gezegd. Ik heb haar verteld wat ik vooral zo goed aan haar vindt en dat al die eigenschappen haar goed van pas komen tijdens deze pittige tijd. Haar reactie deed me goed. Ja, het gesprek was inderdaad confronterend geweest en tegelijkertijd heeft ze er toch iets aan gehad. Ik kon weer opgelucht ademhalen en zal een volgende keer naar alle waarschijnlijkheid een andere beslissing nemen. Of als ik echt denk een bijdrage te kunnen leveren, beter afstemmen/kaderen/contracteren e.d.
Misschien gaan we nog een keer 1 op 1 met elkaar in gesprek....wellicht ook verwarrend maar dan is dat maar alvast helder.
e-noniempje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten